سبکبار

خانه ام پوشالیست،

از ابرها می ترسم،

نکند یک باران خانه به دوشم سازد،

بیم آن دارم باز، که نیاید باران،

باغ من خشک شود، 

همه ی کاشته ام، داشته ام،

هر امیدی که به آن داشته ام خشک شود، می میرم، می پوسم

تادگر باره از این خاک جانی گیرم،

ساقه ی خشک گیاهی گردم،

خانه سازند ز من، خانه ای پوشالین.

                           علی تاج الدینی